ایرانیان باستان سوای اقتباس و استفاده از فنون درمانگری دیگر اقوام و ملل، از آموزههای دینی برخوردار بودند که مبارزه با بیماری و تکاپو در راه درمانگری را بدانان تکلیف مینمود. براین اساس به تدریج به دستهبندی پزشکان براساس تخصصهای آنان نائل آمده و این حرفه را قانونمند ساختند. همچنین به دلیل وسواسی که در زمینه اجتناب از آلودگیها و پلشتیها داشتند نخستین مراکز درمانی، و به تدریج مجهزترین و بزرگترین مرکز آموزشی- درمانی را پدید آورند که نه تنها در شکوفائی دانش پزشکی ایرانیان و جهان باستان سهم بسزایی ایفا نمود، بلکه پس از آن نیز نخستین بیمارستانهای اسلامی آبشخور بیمارستانهای ایران پیش از اسلام بود.
دکتر حمید کاویانی پویا با بررسی مفصل اسناد و آثار برجای مانده از ایران باستان، توانسته است چهره ای دیدنی از دانش پزشکی در آن دوره ترسیم و بسیاری از ابهامات ناشی از بی توجهی، تاریک اندیشی و تعصب های گوناگون، که در این زمینه وجود داشته را برطرف نماید.
تاریخ پزشکی ایران باستان در هفت بخش نوشته شده و هر بخش خود دارای فصل های مختلف و بسیاری از فصل ها نیز دربردارنده چند گفتار هستند. کتابنامه این اثر، که دربردارنده مشخصات ۳۷۶ کتاب و مقاله مورد استناد مولف است، به خوبی نشان گر تلاش گسترده وی برای کشف حقایق تاریخ پزشکی ایران باستان است.
وجود پنج نمایه موضوعی در پایان کتاب نیز کمک زیادی به خوانندگان پژوهش گر در دست یابی به مطالب مورد نظرشان در این کتاب مفصل می کند.
نقد و بررسیها0
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.